حاصلم

من در این وادی سرخ سخره ها
من ورای آب سرد قطره ها
من زمین و خاک سبز باغ را
آب و اشک دیده ها را داده ام
*****
من دلی آکنده از درد می ام
باطنی از خوابهای خوشگلم
بوی باغ یاسمین و یاس را
در هوای باغ عشق است حاصلم
 

 

گاه از اين بيهودگي آسوده‌ام
گاه دريا را به ديده سوده‌ام
گاه در پايان يك روز غمين
اندكي با درد خود غيلوده‌ام.
****
گاه با درد آشنايان دلم
گاه با بيگانگان خوشگلم
گاه با درد دل خود مشكلم
گاه هم مشكي براي مشكلم.
****
اينها براي چيست؟
براي زنده بودن
يا زندگي را سودن
براي هرچه باشد
بهتر از در كوچه بودن
از براي مردم آزاري است. 

 

بعد از کلی کلنجار رفتن بلاخره این وبلاگ باز شد و آماده نوشتن. پس
آه ای افسردگان
آه ای آتش برای دیدگان
من ورای سودن بیچارگان
گوشه چشم خدا را دیده ام
آه و اندوه خدا را چیده ام

آری آری
زندگی افسردن پژمردگی است
آسمان این جهان بس دیدنی است
فارغ از هرگونه عیبی دیدنی است
لیک این رویای زیبا خواب دیدنی است.